atrocler (codjowaedje) s' atrocler [v.pr.]

1. si rashonner, tot djåzant d' djins. Gn aveut tote ene binde etroclêye sol plaece (J. Hostin). Loukîz a: si ratropler, si rabindler. F. se grouper, se rassembler.

2. (mot d' linwincieus) s' aplaker å no, tot djåzant d' èn årtike. F. s'agglutiner.

Etimolodjeye : viebe fwait sol bodje troke, avou l' betchete a-.

atroclaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "s' atrocler". F. rassemblement, attroupement, agglutination.

Parintêye :

• distrocler
• si ratrocler
• etrocler

• Dipus d' racsegnes so l' atroclaedje di l' årtike