avalrece

I. [f.n.]

1. trô po-z aler dins ene houyire, ki dischind a 45 digrés. Gusse a stî stofé a l’ avalrece (G. Bernard). Vola 40 ans ki dji so-st å Grand Plope ; n a nén ene taeye, nén on bwejhmint nén ene gråle, nén ene avalrece ki dji n' kinoxhe come mes potches (I. Steinweg). Loukîz a : beur.

2. dischindaedje d’ on martchî. Les pris do cawoutchou s' ont metou so ene avalrece la cwénze ans did chal (L. Mahin). F. "tendance baissière".

II. [addj., todi padrî] a vey avou ene sacwè ki dischind assez roed. >> baxhaedje avalrece: (economeye) baxhaedje (des boûsses, di l’ economeye) ki s’ etertént. F. "tendance baissière".

Etimolodjeye et tcherpetaedje

viebe « avaler » (disvaler, dischinde), cawete -rece

Hårdêye divintrinne

• Dipus d' racsegnes so les avalreces (houyires)
• Dipus d' racsegnes so les avalreces (economeye)