avalrece

I. [f.n.]

1. beur k' on-z est fonçant on beur dins ene houyire, ene fosse al diele. Li grande afwaire, po ene avalrece, c' est d' esse bén d' aplomb (Motlî da Haust so les houyires). Gusse a stî stofé a l’ avalrece (G. Bernard). Vola 40 ans ki dji so-st å Grand Plope ; n a nén ene taeye, nén on bwejhmint nén ene gråle, nén ene avalrece ki dji n' kinoxhe come mes potches (I. Steinweg). Dji travaye a l' avalrece di Bracgnire. Loukîz a : beur. F. "puits de mine en creusement". >> kimincî l’ avalrece ; fé l’ avalrece: avaler l’ beur. >> riprinde l’ avalrece: aler pus fond avou on beur. On dit eto: ravaler. >> bwejhî, maçner, betoner, wårni l’ avalrece: waeranti ses meurs.

2. Ovraedje di foncî ci beur la. Pus vite fwait on monter les pires, pus vite rote l' avalrece (Motlî da Haust so les houyires). Cwand on boute a l' avalrece, on rmonte les teres å cufa (Motlî carolo des houyires). F. "creusement".

3. dischindaedje d’ on martchî. Les pris do cawoutchou s' ont metou so ene avalrece la cwénze ans did chal (L. Mahin). F. "tendance baissière".

II. [addj., todi padrî] a vey avou ene sacwè ki dischind assez roed. >> baxhaedje avalrece: (economeye) baxhaedje (des boûsses, di l’ economeye) ki s’ etertént. F. "tendance baissière".

Etimolodjeye et tcherpetaedje

viebe « avaler » (disvaler, dischinde), cawete -rece

Sicrijhas ezès motîs

avalerèce [R0, E24], aval'rèce [E1, E24, O3]; avalerèsse [C1], aval'rèsse [O104] ^[1]

Hårdêye divintrinne

• Dipus d' racsegnes so les avalreces (houyires)
• Dipus d' racsegnes so les avalreces (economeye)

Sourdants & pî-notes

1. ↑ Loukîz al Djivêye des motîs.