aviker [v.c.]

1. fé viker (on persounaedje di roman, di binddimådje) Walthery vineut d' aviker Natacha; dji n' pleu nén fé ene ôte otesse di l' air; ça fwait k' dj' a-st askepyî Yoko Tsuno, ene electronicresse. F. créer (un personnage). rl a: askepyî, viker, raviker.

2. (mot d' éndjolisse) fé roter, mete e dalaedje (on sistinme, ene gayole en on tåvleu, evnd). I vs fåt aviker vosse gayole po poleur sicrire didins. F. activer.

Etimolodjeye: sibetchtaedje di "raviker", 1995.

| avikea [o.n.] pitit wangne-pwin (pitit ovraedje po t' fé viker, sins furler). Dj' a trové on ptit avikea come wårdeu di stane ezès fôres å Heysel. F. gagne-pain, job.

Etimolodjeye: bodje "aviker", cawete "ea", 1980.

| avicance [f.n.] livea d' nexhances dins ene populåcion. Tins ki l' porcintadje d' avicance crexhe, li porcintadje di morance discrexhe. F. natalité.