avion [f.n.] volant éndjin ki tchereye des djins u des martchandijhes. On cåze minme di siner èn ôte contrat; todi po des avions, bén seur (L. Somme). T' as ene avion, twè ?:: oyi, ene grosse, tot rodje, avou des rowes co pus hôtes k' el finiesse (B. Genaux). rl a: areyoplane, plane (3).

Etimolodjeye: Calcaedje do F. "avion", avou candjmint d' djinre a pårti do shuvion "èn avion" => "ene avion", 1935.

| aviåcion [f.n.]

1. tot çou k' a a vey avou les avions. >> tchamp d' aviåcion: plaece ki ls avions aterixhèt, et s' enûlèt. rl a: areyodrome, areyopôrt. F. aérodrome.

2. tos les avions d' on payis. L' aviåcion almande esteut pus teribe å cminçmint.

| avionreye [f.n.] industreye a vey avou l' montaedje des avions. F. avionique.

Etimolodjeye: bodje "avion", cawete "-reye", 2003.