avoyî 1 [v.c.]

1. fé vni (ene sacwè, ene djin, on messaedje) aviè l' djin ki djåze. Vos m' avoyroz vosse fi et dji vs evoyrè m' feye. Li påpe a-st avoyî ene lete a nosse riwè. Vos avoz pierdou, vos alez avoyî vos liårds. Dji vôreu bén k' on m' avoyaxhe les Ranteule gazetes pal posse, u m' les emiler (L. Mahin). rl a: voye, evoyî. >> Li ci k' avoye pikete avoye miete: cwand ene feme a èn efant, c' est l' pere (li ci k' a "piké") ki doet avoyî do pwin po nouri l' efant.

2. assaetchî. Avoyîz l' tchôdron k' est tcheyou dins l' pouss.

Disfondowes: avoyî, avoyi, avouyî, avouyî, avoyer, avoyè.

| avoyeu, avoyeuse u avoyresse [o.f.n.] li ci (cene) k' avoye. >> avoyeu d' noveles: (mot d' gaztî) sakî k' est å lon, et k' avoye des noveles a ene gazete, on posse. "Ele sinteut k' on lî touwéve ses djonnes", on papî di nost avoyeu d' noveles di Moscou, Boris Daxhlet (L. Mahin). F. correspondant(e).

Omonimeye:

• avoyî (v.c., diner del voye)
• avoyî (v.c., travayî les dbouts d' èn aessi)
• avoyaedje (o.n., accion d' diner del voye)
• avoyaedje (o.n., travayaedje des aessis)
• avoyoe (o.n., usteye po-z avoyî (diner del voye))