awatron [o.n.]

1. biesse, djin vinowe å monde divant s' tins, frut nén bén fini. C' est èn awatron di l' åbe del syince k' a vnou å monde dins on bocå (A. Maquet). L' åbe divént vî, i n' dene pus k' des awatrons F. avorton.

2. (måhonteuzmint) efant k' ene feme marieye a-st avou avou èn ôte ki si ome. E ç' manaedje la, i gn a troes sôres d' efants: les cis d' l' ome, les cis del feme, et les awatrons.