aweure
I. [f.n.]
1. tchance. Dj' a yeu l' aweure d' ariver a tins. Avou on stoumak come on pan, li pôve båshele ourit co l' foice di fé s' pus bea sorire, et lyi sohaitî boune aweure (F. Nyns). rl a: målaweure, awureus, dizawurer. F. chance, aubaine, coup heureux, bonne fortune. >> d' aweure: pa tchance. Dji l' a rescontré d' aweure. C' est d' aweure ki çoula a bén tourné. rl a: avire. F. par hasard, par chance.
2. parfond plaijhi d' viker. K' on-z est bén di boere on vere åtoû d' ene tåve avou les camaerådes; mins po rsinte ciste aweure la, a-t i mezåjhe di gote? (M. Chinon). rl a: bouneur. F. bonheur.
II. [f.n.t.pl.] fyis d' Aviedje (pitit créns d' araegne metou inte deus plantes, k' on dit k' i poirtèt tchance). On pinse ki les aweures sont fwaites pa des ptitès araegnes (H. Forir).
Disfondowes: aweur, awîr, awir.
Etimolodjeye: latén augurium (sene k' on voet l' avni avou). Coinrece payis d' Lidje.
Parintêye: