bådet [o.n.] ågne (li biesse, mins ttossu bén ene biesse u ene tiestowe djin). Cwand t' es tote seule, ti boutreus co åjheymint on boket d' carote å prumî bådet ki passe (L. Somme). On dit eto: ågne, bourike. >> aler a bådet: monter a tchvås so on bådet. F. califourchon. >> On bådet ki fwait a s' môde (u: a s' tiesse), c' est l' mitan di si amagnî; u : >> on bådet ki brait a s' môde, c' est l' mitan di s' nouriteure: u dijhêye po ene sakî ki n' vout nén candjî mågré tot çou k' on lyi dit. >> li ci ki s' vante, c' est on bådet ki s' grawe: dijhêye po s' fote k' onk ki s' vante. >> on n' a djamåy veyou on bådet esse pelé: response d' on tchenou k' on baltêye, po dire ki l' ci ki n' a pupont di tchveas, c' est on malén. >> raler tot peneus come on bådet k' åreut yeu rovyî s' no: foirt peneuzmint. F. la queue entre les pattes. >> Cwand on-z evoye on bådet a Paris, on n' è rvént nén on tchvå: on ramasse çou k' on-z a semé. >> dji vos boutrè des orayes di bådet: mançaedje a èn efant ki n' aprind nén bén. >> on bådet bén retou° våt mî k' on bidet må fotou:

Disfondowes: baudet, bâdet

Etimolodjeye : tîxhon "bold" (sinse ?), cawete -et.

| både [f.n.] mere di bådet. On dit eto: ågnesse. F. ânesse..

| bådresse [f.n.]

1. både On dit eto: cavale di bådèt.

2. biesse feme. F. ânesse..

| bådlî [o.n.] ågneu (moenneu d' bådet). Deus vîs bådets, come di djusse k' estént d' Bince, Rotént so Tchålerwè, tot seus, sins leu bådlî (L. Bernus). On dit eto:

Disfondowes: baudlî, bâdlî, baudèliè

Ôte parintêye :

• bådler

• Dipus d' racsegnes so les bådets.