båkea [o.n.] (vî mot d' cinsî)
1. ronde hårdêye (ubén grosse coide) a môde d' anea: a) po loyî les vatches après on stamon. b) po mete come loyén å cô des veas. rl a: acolete. c) po loyî ene pate di dvant d' ene piteuse, après li stamon, tins k' on l' mode. rl a: lamea. d) po replaecî l' ene des pogneyes del få. f) po serer ene baye di corti tot l' passant après s' på.
2. ployrete (po tinde ås gréves).
3. sôre di triyingue di bwès k' on meteut å cô des boûs e pateure, por zels èn nén passer les håyes) et k' il avént l' air di vni båker åd triviè. On dit eto: hårkea. F. tribart, carcan.
4. trô dins ene gayole ås moxhons, la k' on mete l' abuvroe. On dit eto: trô d' aboere.
5. masse do moxhî (avou ene båkete po vey clair). On dit eto: båboe.
Etimolodjeye: bodje båk- (fwait pa scawaedje di båkete), cawete -ea
Omonimeye coinrece: