båzleke [f.n.] grande eglijhe. C' est li Rwè Leyopôl Prumî k' a dné a Sint-Houbert li "cenotafe" (tombe sins moirt didins), k' on pout vey a gåtche dins båzleke (E. Pècheur). Disfondowes: bazilike, bâzilike, bâzlike, bazëlëke, bauzëlëke, bauzlèke, bauzlike. rl a: Båzeke. Etimolodjeye: latén basilica (eglijhe, sovint basteye so on monumint ås moirts gålwès).

båzleke: Li båzleke di Sint-Houbert (poitrait saetchî pa L. Mahin).