bén-meube [o.n., pl. des béns-meubes]

1. sacwè k' a del valeur, et k' on pout poirter evoye, årvier d' on bén-fond. F. bien mobilier.

2. (pa stindaedje) sacwè. Et tertos costés, pa les moirts, Måy n' a-dj' veyou si laid bén-meube (Paskeye do sidje di Viene). F. chose.

Disfondowes: béⁿ-meube, bin-meube, bin-meule.

Etimolodjeye: mot d' aplacaedje no (bén) + no (meube).

• Dipus d' racsegnes so les bén-meubes, en economeye et dins les lwès.