bén-meube [o.n., pl. des béns-meubes]

1. (mot d' notåre) sacwè k' a del valeur, et k' on pout poirter evoye, årvier d' on bén-fond; bén ki pout bodjî (meubes, cwårs, accions, tites). Li cparexhant a rnoncî por zels a ses oumires et shuvanmint els a rindou prôpietaires di ses béns-fonds et béns-meubes (Simon li scrinî). Loukîz a : bén-fond. F. bien mobilier.

2. (pa stindaedje) sacwè. Et tertos costés, pa les moirts, Måy n' a-dj' veyou si laid bén-meube (Paskeye do sidje di Viene). F. chose.

Etimolodjeye: mot d' aplacaedje no (bén) + no (meube).

• Dipus d' racsegnes so les bén-meubes, en economeye et dins les lwès.