bén vleur

I. [vierbire s.c.] accepter. Vouss ene aiwe di Spå ki spite ? Dji vou bén. rl a: inmer ostant. >> el bén vleur: esse d' acoird. Djel vou bén. On dit eto: i va ! Ingl. O.K..

II. [aidante vierbire] accepter di. Djel vou bén aler vey. Dji t' vou bén dner on côp d' mwin. F. consentir. >> dji vou bén wadjî; u: vouss wadjî: dji croe ki. Vouss wadjî k' i rvénrè tot seu ? Dji vou bén wadjî k' c' est l' grosse Fifine k' årè fwait d' ses airs (A. Sougnez). F. Je parie.

| bénvlant, bénvlante [o.f.n.] onk (ene) ki vout bén fé ene sacwè sins esse payî. Al bouneure a tos les bénvlants k' ont dné on ptit côp d' mwins po k' cisse fiesse la fouxhe on succès (P. Otjacques). On dit eto: boute-po-rén. F. bénévole.

Etimolodjeye : sustantivêye parintêye del vierbire "bén vleur", 1996, avou assaetchance di l' etimolodjeye do F. F. bénévole.