dessinaedje da J. Schoovaerts (l' Avesprêye)

bômer 2 (codjowaedje) [v.s.c.]

1. souner foirt, tot djåzant d' ene clotche. Il etind bômer des clotches. Ès cour bate li berloke et ces peneusès clotches todi a bômer, bômer (J. Schoovaerts). >> bômer ås moirts: souner ene transe. F. glas.

2. buker siconte d' ene deure sacwè, tot fjhant on gros brut. Les stoubions do vint vinént bômer conte on cwårtea d' baracmints plantés e mitan des prés. (W. Bal).

Etimolodjeye : viebe fwait sol mot-brut bôm !.

Omonimeye:

• bômer (fé on trô, ene bôme)

Parintêye :

• ribômer