badjawe [f.n.] 1. dizo del djawe. Cwand i s' måvréve, ses badjawes tronnént. F. mâchoire inférieure. On dit eto: babetch. >> fé peter l' badjawe (a ene sakî): lyi fote ene tchofe. F. giffler, souffleter. 2. boke (ki djåze bråmint). On lyi rabatrè s' badjawe. F. caquet. >> aveur ene fire badjawe:: fé di s' gueuye. >> fé aler s' badjawe: cåzer bråmint, u : cåzer dabôrd k' on s' divreut taire. C' est-ene tchafete, i fåt todi k' ele fwaiye aler s' badjawe. F. babiller. >> clôre si badjawe: si taire. Cloyoz vosse badjawe, vî råvlea ! Si vs årîz clôs vosse badjawe, on n' åreut nén seu çoula. 3. åjhmince po djåzer. Avou l' badjawe k' il a, i vindreut do keuve po d' l' ôr. Avou les femes, i saye di rire. Mins nerén, i n' a nén l' manire. I n' les såreut ddja adawyî, I n' a nén l' badjawe d' on pårlî (rat. pa L. Mahin. Mins Bawin aveut del badjawe, si vos voeyoz çou k' dji vou dire, ey el feme endè pierda l' tiesse (J.P. Dumont). On dit eto: babeye, gueuye . F. bagou, babil, faconde. 4. tchafete Kéne badjawe ki cisse båcele la ! Taijhe tu po l' amour di Diu, viye badjawe ! F. bavard, babillard. Coinrece payis d' Lidje.