baståd, e [o.f.n.] 1. efant k' on n' conoxhe nén l' pa. 2. biesse nén d' raece. F. bâtard. 3. (pa stindaedje) djin ki n' a pont d' parole. >> L' ivier n' est måy baståd (disfondowe pol rimaedje: bastârd) ; cwand on n' l' a nén timpe, on l' a tård (disfondowe pol rimaedje: târd): s' i gn a pont d' ivier e nôvimbe u decimbe, i vénrè e djanvî et fevrî. | bastårdé, êye [addj.] 1. nén d' raece, tot djåzant d' ene biesse. 2. nén peur, tot cåzant d' on lingaedje.