batire [f.n.]

1. plaece d' ene gregne, sol daegn, la k' on bate li grin (ou les dinrêyes) avou l' flayea. On dit eto: daegn, aire di gregne. F. aire.

2. damêye tere (sol daegn d' ene cahoute, evnd.). F. terre battue.

3. bata do flayea. F. battoir.

Disfondowes: batîre, batêre.

Etimolodjeye: viebe bate, cawete -ire.

Most d' acolaedje:

• batire-hôte

• Dipus d' racsegnes so les batires di gregne.
• Dipus d' racsegnes so les batires di flayea.