batire [f.n.]

1. plaece d' ene gregne, sol daegn, la k' on bate li grin (ou les dinrêyes) avou l' flayea. On dit eto: daegn, aire di gregne. F. aire de battage.

2. (pus stroetmint) batire-hôt. Li livea d' vosse batire, c' est l' plantchî do ståve (ramexhné pa J.M. Pierret).

3. damêye tere (sol daegn d' ene cahoute, evnd.). F. terre battue.

4. bata do flayea. F. battoir.

Disfondowes: batîre, batière, batêre.

Etimolodjeye: viebe bate, cawete -ire.

Mot d' aplacaedje:

• batire-hôt

• Dipus d' racsegnes so les batires di gregne.
• Dipus d' racsegnes so les batîres-hôt.
• Dipus d' racsegnes so les batires di flayea.