beguene [f.n.] djonne feye ki n' si mareye nén et moussî en on covint. Les djins nos djhént "les masseurs", mins padrî nosse dos, i djhént tofer "les beguenes" (E. Gilliard). Po les fosses des beguenes, i faleut aler deus metes et dmey fond dins tere, målureus (ramexhné pa J.J. Gaziaux). F. béguine.
| beguinaedje [o.n.] kiminålté avou des rlidjeus et des layikes. F. béguinage.
| beguén [o.n.] sôre di bounete (?). >> aveur li beguén po (ene sakî): esse amoureus d' leye.
| beguinete [f.n.]
1. pitit moxhon magneu d' moxhes, ki s' tént sovint dins les prés et les trîxhes, e sincieus latén Anthus pratensis. Dinltins, on aléve tinde ås beguinetes. F. pipit des prés, farlouse.
2. (tot s' brouyant) hosse-cawe (ki rshonne on pô a l' ôte).
3. pucele (fleur). F. perce-neige. >> Beguinetes et Djolibwès: ramexhnêye di bokets po ls efants da Josée Mathot.
4. tchapea a barada F. chapeau à bavolet.
5. bounet d' påpåd, loyî dizo l' minton. F. béguin.
Mots d' aplacaedje :