beloyance [f.n.] (mot d' linwincieus) cwålité d' on grope di mots metous onk astok di l' ôte sins hicta. F. euphonie. >> letes di beloyance: letes ki s' sititchèt inte les mots e walon, po-z aspaitchi des ahikets. F. lettre euphonique de liaison. Egzimpes: z: on-z a tchôd; po-z aprinde; st: dji so-st evoye; neni, dit-st i; t: oyi a-t i dit, nonna, pinse-t i. Croejhete: les letes di beloyance si raloyèt å mot di dvant. Davance, on les scrijheut co bén a pårt "po z aprinde" (scrijhaedjes di dvant Feller), u radjondowes å mot di dvant et å ci do drî "po-z-aprinde" (scrijhaedjes Feller). rl a: béndjhance. Etimolodjeye: mot d' acolaedje addjectif (bele) + no (oyance), 1995.