berlinne [f.n.]
1. vagonet d' ene houyire u d' ene ôte mene. Li gayole els aléve insi moenner å fond do beur po-z abate des tones di hoye ubén hertchî ås batchs u ås berlinnes (G. Mottard). F. wagonet. >> mwaiye° del berlinne: li batch. >> cawêye u: rame di berlinnes: berlinnes acawêyes a n' ene l' ôte. F. train. >> hertchî a l' berlinne: saetchî les berlinnes, onk des pus deurs ovraedjes des houyeus dinltins. >> tcherdjeu d' berlinne: houyeu ki tchedje les berlinnes.
2. poûssete. Dolfene riplaecive li gamene el berlinne, et moussî foû (Bernard Louis). F. landau.