berwete [f.n.]
1. usteye des maçons, des cinsîs, evnd, fwaite d' ene rowe, d' on plantchî, ene dossire et d' deus penes, po moenner ene pitite tchedje d' ene plaece a l' ôte pus åjheymint ki so s' dos. Et Varice aléve toltins: "Dji n' sai nén werker avou des si ptitès berwetes, la, mi" (B. Dechamps). Li cantonî rnetyive les filés d' aiwe avou on ramon et ene schoupe, et tcherdjî les mizeres dins s' berwete (M. Hubert). F. brouette.
2. saye, côp k' on n' a nén seu adiercî, sacwè k' on n' a nén reyussi. Ça a stî ene fameuse berwete po les catolikes flaminds. F. échec, fiasco. >> fé berwete: èn nén adiercî s' côp (rater ene sacwè). Li pé d' tot, avou l' ôrtografeye francesse, c' est k' tertos dit k' elle est biesse mins, tchaeke côp k' on-z a asprouvé d' el candjî, on-z a fwait berwete (W. Bal). F. échouer, rater, capoter, se casser les dents. >> c' est do bwès d' berwete: c' est on toû po vs fé ratinde. Loukîz a : ralondje. F. reporté aux calendes greques".
3. no do limero cwate al kine.
| berwetêye [f.n.] çou k' i gn a so ene berwete. I m' rifåreut co bén ene berwetêye di fén såvlon. F. "brouettée".