bijhler (codjowaedje) I. [v.s.dj.] 1. fé ene pitite air di Bijhe (nén trop froede), sovint al fén d' l' ivier. I bijhléve co e moes d' may. II. [v.c.] dibijhî. Mi djambe est bijhlêye. rl a: sibijhî, kibijhî, ebijhî. F. gercer. Disfondowes: bîjler, bîhler. | bijhlaedje [o.n.] l' accion del bijhe.