bire 2 [f.n.]
1. civire po poirter les moirts. F. civière. >> rôlante bire: pitite tåve avou des rowes, k' on mete li waxhea dsu, a l' eglijhe. F. support du cercueil.
2. waxhea. On nuke on blanc noret a tchaeke pougneye del bire po les poirteus. Il ont tertos vlou aler tourner åtoû del bire po-z aler båjhî l' platene. F. bière, cercueil.
3. emantchaedje di noers draps, pindous so on tchessi a môde di hayon, k' on mete åtoû do waxhea a l' eglijhe tins del messe d' etermint. Monsieu l' Curé toûne åtoû del bire avou l' asperdjesse et l' ecinswere (J. Calozet). F. catafalque.
| biråd [o.n.] bire (civire, waxhea, wårniteure k' on mete åtoû do waxhea). Dismetant ki, come èn otomate, i prezinte li platene a båjhî, li curé Groyinne n' arive nén a cwiter des ouys li biråd (J.P. Dumont). F. civière, catafalque.
Omonimeye :
- bire (abwesson).
Omonimeye coinrece :
Parintêye u assaetchance :
- berôdî (coinreçmint bîraudî)