blåwe [addj. todi padvant]

1. blancåsse (et nén rodje), tot djåzant d' ene loumire. Il a veyou ene pitite blåwe loumire e fén fond do bwès. F. pâle, pâlotte, grisâtre, faible. >> blåwe sitoele: (mot d' astronome) sitoele k' evoye ene blåwe loumire (pask' ele si rafroedixh, u k' elle eva lon erî del Tere.) F. étoile bleue.

2. aveulé pa ene foite loumire. Cwand dj' a rexhou del cåve, dj' a stî tot blåwe. F. ébloui. >> vey blåwe: vey bablou. Por mi, to voes blåwe: t' årès co stî fé l' toû des tchapeles, dandjreus. F. voir trouble.

Etimolodjeye: vî lussimbordjwès "blao" (bleu).

Coinrece Basse-Årdene.

Parintêye :

• blawi, blawixheure.
• siblåwe.
• siblawi.
• asblawi.
• asblawter.
• asblawete.
• blawter.
• blawete.
• blawiant.

• Dipus d' racsegnes so les blåwès stoeles