bleu
I. [o.n.]
1. coleur soûmintrece (avou l' djaeneet l' rodje), li cene do cir. Shû, disk' å bleu do cir, les frawiants coclevîs (M. Frisée). Asteure nos veyans li ptite veye di Krems ki bagne ses pîs dins l' bea bleu do Danube, sapinse a l' ôte (L. Sohy).
2. poure k' a cisse coleur la. On meteut do bleu so les pires di molén et passer avou on boket di tchviron, po vey la k' on les dveut rbate (ramexhné pa Jacky Adam).
II. bleu, bleuwe [addj., todi padvant]
1. k' a cisse coleur la. Mi mame, on grand bleu dvantrin sins bavete nuké ås rnos, côpeve del verdeure e corti (Jacques Hensschen). Les doets caresnut l' boursea k' a divnou tot bleu (L. Lecomte). >> totossu bleu k' sint Djilin: tot bleu. >> bleu d' peu: k' a foirt sogne.
2. rindou, -owe après ene sakî (kel voet mo voltî). >> roed° bleu sot:
3. foirt biesse (dins on tchamp d' kinoxhances).
4. noer. >> vey bleu: vey bablou >> prinde li grand bleu må d' araedje°.
II. bleu, bleuwe [o.f.n.]
1. onk ki s' s' î cnoxhe nén.
2. biesse d' ene bleuwe grijhe coleur. Les poyes c' est des bleuwes des landes, maytêyes, tirant sol gris bleu (P. Maudoux). >> cabolé bleu, cabolêye bleuwe; u >> caflori bleu, caflorêye bleu: vea, gayet, vatche avou des taetches blan,kes et bleuwes. F. pie-bleu.
3. bleu, bluwete [o.f.n.] situdiant(e) nén co batijhî. F. bizut. >> rwè des bleus; rinne des bluwetes: situdiant ki wangne ene bate di boevaedje di bire, al fén do bateme.
Parintêye :
Mots d' aplacaedje :