bôgyî (codjowaedje) [v.s.c.] 1. mostrer on gros vinte ki dispasse. 2. (imådjreçmint) esse plin(ne) a veler. Ki l' anêye ki vént bôgueye di bon tins (R. Viroux).

Disfondowes: bôⁿg'yî, bôguiyi, bôker. Etimolodjeye: bodje gayel "bog" (vinte), cawete di viebe -yî.