bonmartchî, bonmartcheye [addj.] ki n' costêye nén bråmint des cwårs. Ene bonmartcheye cote. Des bonmartchîs cayets. Des bonmartcheyès afwaires; des bonmartcheyès djinixhes (L. Remacle). I ratchtént do bonmartchi bwès, soeye-t i ås comenes, soeye-t i ås djins (L. Mahin). II. [o.n.] çou ki n' costêye nén bråmint des cwårs. To dis bén, la, l' bonmartchî, c' est co kécfeye pus tchir k' el tchir. III. [adv.] a bonmartchî. Dji n' inme nén ces cultiveus la et ces loweus bonmartchî la (L. Remacle). Disfondowes: bonmartchî, bonmartcheye, bonmartchîte, bonmârtchî, bonmartchiè. Etimolodjeye: aplacaedje addjectif (bon) + no (martchî). | bonmartchîsté [f.n.] cwålité u dfåt di çou k' est bonmartchî. I cwire todi après l' bonmartchîsté. Li bonmartchîsté, c' est co sovint çou k' i gn a d' pus tchir.