bontins [o.n.] prumire såjhon d' l' anêye, ki cmince li 21 di måss et-z esse houte li 20 di djun. C' est l' bontins k' est rivnou, dijheut on, sins lyi dner èn ôte no, come po l' ivier oubén l' esté (L. Somme). El bontins fesse ene corone di fleurs al campagne (C. Thonet). C' est l' veur k' e bontins, tolmonde si ra tot (P. H. Thomsin). rl a: boune såjhon, prétins, florixhåjhe, rivnowe do tins, rinovea. F. printemps. >> å bontins, i gn a l' vî bwès ki crake: å prétins minme les vîs si rsintèt amoreus. Etimolodjeye: aplacaedje addjectif (bon) + no (tins).