boschet [o.n.] pitite biesse a ût pates ki vike dins les bouxhnisses, et ki s' agritche al pea des djins u des biesses, et sucî l' sonk, et rascråwer des maladeyes. rl a: tiket 2. F. tique.
Disfondowes: bochet, bouchet, bosket, (bohet).
| boschetea [o.n.] pitit boschet, dit come tinrûle mot a èn efant ki s' agritche tofer ås cotes di s' mame.
Disfondowes: boskètia, (boskètê, bochtê, bochtia, bouchtia, boh'tê).
| boscheter [v.s.c.] (codjowaedje) gonfler del panse, tot djåzant d' ene vatche, d' èn åmea, evnd, dinant l' imådje d' on boschet ripaxhî d' sonk. Li vatche a boscheté al trimblene. rl a: disboscheter. F. gonfler, météoriser.
Disfondowes: boh'ter, (bochter, boskèter).
| boschetaedje [o.n.] (mot d' årtisse) no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "boscheter". Boschetaedje dimande trawaedje. F. gonflement, météorisme, météorisation.
| boschetant, boschetante [addj.] (mot d' acleveu d' biesses) ki fwait boscheter, tot djåzant d' amagnîs po les biesses. Gn a rén d' pus boschetant ki li ptit incarnå.