| boscheter [v.s.c.] (codjowaedje) gonfler del panse, tot djåzant d' ene vatche, d' èn åmea, evnd, dinant l' imådje d' on boschet ripaxhî d' sonk. Li vatche a boscheté al trimblene. rl a: disboscheter. F. gonfler, météoriser.

Etimolodjeye : viebe fwait sol sustantif boschet.

| boschetaedje [o.n.] (mot d' årtisse) no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "boscheter". Boschetaedje dimande trawaedje. F. gonflement, météorisme, météorisation.

| boschetant, boschetante [addj.] (mot d' acleveu d' biesses) ki fwait boscheter, tot djåzant d' amagnîs po les biesses. Gn a rén d' pus boschetant ki li ptit incarnå.