boscheter [v.s.c.] (codjowaedje) (mot d' årtisse, d' acleveu) gonfler del panse, tot djåzant d' ene vatche, d' èn åmea, evnd. Li vatche a boscheté al trimblene. rl a: disboscheter. F. gonfler, météoriser.
Etimolodjeye : viebe fwait sol sustantif boschet (gonfler come on boschet ripaxhî d' sonk).
| boschetaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "boscheter". Boschetaedje dimande trawaedje. F. gonflement, météorisme, météorisation.
| boschetant, boschetante [addj.] ki fwait boscheter, tot djåzant d' amagnîs po les biesses. Gn a rén d' pus boschetant ki li ptit incarnå.