boude [f.n.]

1. minte. Di totes manires, les djonnes d' ouy ni creyèt pus k' leus boudes (P.H. Thomsin). F. mensonge. >> S' il åreut morou di s' prumire boude, gn a lontins k' i sereut rovyî: dijhêye po on grand minteu.

2. fåsse sacwè po fé rire. Les boudes k' il aboutèt siervèt a semer l' djoye (M. David). Loukîz a : kénte, couyonåde. F. blague, farce.

Parintêye :

• bourder
• disbourder