boudjiye [f.n.]

1. pitite tchandele. Li bon curé Mårtén s' veyeut ddja e Paradis å mitan des ciedjes et des boudjiyes (A. Daudet, ratourné pa L. Baijot). Elle alént e porcession et tchantént li tchant d' sinte Båbe, tot rotant ; al tchapele del sinte, sol voye des schayires, ele aloumént des boudjiyes (Y. Gourdin). On lyi aveut metou on cruçfi et deus boudjeyes, on tchaplet dins les mwins et on ptit potiket d' benite aiwe avou ene brantche di påkî (M. Georges). F. bougie. >> broûler de boudjeyes: aloumer des boudjeyes ki broûlront disk’ å coron, po-z aveur åk d’ on sint. Ci djoû 1a, a poenne rintré, il a stî e l' eglijhe : dire des grandès påters a l' Sinte Viedje do ptit åté ; et broûler des boudjeyes (A. Henin).

2. muzeure di loumaedje d’ ene lampe. Waitîz on pô åtoû d' vos, å niût, dins vo salon tot asblawi pa l' loumire di vos lampes a cint boudjiyes (E. Romain). On dit eto: wate 2. F. watt.

3. pîce k’ esprind on moteur a essince. >> tchåfante boudjeye: minme pîce so o moteur å mazout, ki tchåfe li moteur diant l’ aloumaedje.

| boudjwer [o.n.] pitit tchandlé, po mete ene boudjeye. F. bougeoir.

Etimolodjeye

riwalonijhî calcaedje do francès "bougie" et "bougeoir" (minmes sinses).

Sicrijhas ezès motîs

boudjiye 

boujîye [E1, C8]; boudjîye [O4]; boudjîe [C9]; bougie [E34]; boujîe [E21]

boudjwer 

boujwêr [O4]; boujwâr [C1] ^[1]