boulome [o.n.] 1. ome (tot l' veyant djintimint u pitieuzmint). F. bonhomme. >> bouloume di bwès, u: di bos: bokion. F. bûcheron. >> pitit boulome: nûton. I scrît des contes so les ptits boulomes des grotes di l' Aiwe-di-Lesse. F. nain. 2. ome k' on-z a spozé. Dji n' a pus rveyou m' boulome di tote li guere. F. mari. 3. sacwè ki rprezinte èn ome. >> boulome di nive: boles di nives metowes so n' ene l' ôte, ki rprezintèt èn ome. >> Li bouloume ivier: lomaedje imådjrece di l' ivier. >> boulome di Sint Nicolai: couke di Dinant ki rprezinte Sint-Nicolai. Dj' avans atchté des bouloumes di Sint-Nicolai po ls efants. 4. (mots d' tcherpetî, di fiyeuse di linne) pîce di bwès assez coûte et metowe astampêye a) ki sotént l' mwaisse-viene d' ene tcherpinte et ki poize so on pilé u so ene ferme. rl a: budea. F. poinçon. b) ki fwait tourner l' rowe do molén a fiyî, a pårti do movmint del pedale. F. levier. 5. pitit boulome: (po rire) vé. La l' gåre do Nôr: dji m' va dire å ptit boulome di s' aprester. rl a: kekete. F. pénis. Disfondowes: bouloume, bolome, bounoume, boulome, boulame, bonome, bouname. Etimolodjeye: aplacaedje addjectif (boun) + no (ome) avou candjmint des cossounes N -> L.
 |  |  |