brete [f.n.]

1. margaye. End a laidmint rassonré onk on djoû, al nute, e cåbaret, dins ene brete (A. Laloux). F. dispute, querelle, rixe. >> ene brete di prumire leccion: ene foite margaye.

2. trote. I n a ddja ene boune brete disk' å martchî (R. Goeminne). On dit eto tapêye. F. distance.

Etimolodjeye: gayel «britto» (tribunå).