broû
1. [o.n., sovint pl.] maxhaedje di tere et d' aiwe, dins on fond. Ci n' est k' on broû. Il a ses solés plins d' broûs. Ila stî pesteler dins les crås broûs Ass sitî pefyî dins les broûs ? Loukîz a : sanke, bôjhe, briyak, berdouye, mizeres. F. boue. >> råvler les broûs: netyî les voyes tot råvlant evoye les broûs. >> des spites di broû: des taetches so on mousmint pask' on-z a stî spité >> i gn a k' les broûs po t' fé mannet: u : >> on n' est måy sipité k' pa des broûs: dijheye po s' dimefyî des disbåtcheyès djins, po dismeprijhî les canleus. >> esse li cou dins les broûs: esse må prin, esse discwårlé. Vo les la l' cou dins les broûs F. sans argent, en piteuse posture. >> del nive so des broûs, c' est del djalêye divant trwes djoûs: dijheye po-z anoncî l' tins.
2. (v.v.m.) el Moyinådje, raiwî pré, metou sol dizo d' on viyaedje, k' el four esteut då signeur, mins k' les dmanants î dvént aley a corwêye. vieux français "breuil".
Etimolodjeye : tîxhon "bruch" (fagneuse plaece).
| broûlî [o.n.]
1. broû. Les rowes sont plinnes di broûlî. Dji m' a spité d' on crås broûlî k' on n' sait aveur djus. Li broûlî est come do mwartî, on n' sait vni foû F. boue. >> efoncer, toumer e broûlî: u : >> s' efoncer dins les broûlîs: efagnî F. s'embourber. >> wayî e broûlî, dins les broûlîs: pesteler dins les broûs. >> si satchî foû do broûlî: si saetchî foû di spexheur. F. se tirer d'affaire. >> vola l' afwaire claire come do broûlî: pus ecramieye ki dajmåy. F.se compliquer, très embrouillé. >> les tchéns ont lopé les broûlîs: il a djalé, et l' tere s' a rsouwé.
| broûwisse [o.n.] plaece avou bråmint des broûs. On dit eto: sankisse; Loukîz a : pexhotisse wachisse, brôtchisse. F. bourbier.
| broûwtea [o.n.] foncea po-î leyî agoliner les aiwes d' ene taeye, dins ene fosse al diele. On dit eto: saiwe.
Mots d' aplacaedje :