brocale [f.n.]

1. (vî mot) grande baguete di sapén, po-z aloumer s' pupe e prindant do feu dins li stouve. Dins les cafès, on håynéve les brocales sol tchiminêye, dins on bocå d' keuve; vos prindrîz ene brocale, vos metîz l' copete dins li stouve, vos aloumîz vosse pupe, et après ça, vos rmetîz çou ki dmoréve del brocale dins l' bocå (J. Osselet).

2. aloumete. Abole mu ene brocale po-z aloumer l' gaz. F. alumette.

Etimolodjeye: bodje broke, cawete -ale.