brotchî foû I. [vierbire.s.c.] rexhe comifåt. Il esteut spotchî et ses boyeas avént brotchî foû. Gn a les oxheas ki brotchèt foû; to n' såreus rakeude çoula. Dji lyi dmande comint çk' on dit e francès "Ça brotche foû d' tos costés"; bén dit-st i: "Ça broche hors de tous côtés" (J. Lahaye). F. sortir, fuser, apparaître, pointer. II. [vierbire a c.] fé brotchî foû: fé rexhe. E moes d' måss, on passéve si tins a fé brotchî les tchalons foû; mins si t' el sipotchives, li vatche atrapéve on boursea come mi pougn. F. exprimer, extérioriser. | brotche-foû [o.n.] (mot d' boûssicoteu) operåcion k' oblidje ene societé pa-z accions a ratchter les pårts des ptits poirteus, dabôrd k' on gros accionaire a da sinne dipus d' 95 åcint des pårts. I vont vôter li lwè sol "brotche-foû", li squeeze-out sapinse les Francès. Etimolodjeye: sivierba di "brotchî foû", 2001.
Bodje: