brouzer (codjowaedje)

I. [v.c.] manni (avou des broûs). Eyu vos avoz stî brouzer insi ? A travayî dins l' souye, on riskêye foirt di s' brouzer. Atincion, vos alez co brouzer vo mantche ! On dit eto: anichî, anichter, eburtaker, eberner. F. salir, souiller. >>  on n' est djamåy brouzé k' pa on noer pot: on n' est måy codjåzé ki pa onk k' est co pé k' lu. On dit eto: C' est todi l' crama ki dit å tchôdron "noer cou". F. On n'est jamais sali que par de la merde.

II. må mete e coleur, må ponde des pondeures. Loukîz a : dåborer, maxhurer, tchabårer. F. barbouiller, peinturlurer, noircir. Ça, on pinte ? I n' sait fé k' brouzer (Motî d' Cerfontinne).

II. si brouzer [v.pr?] si ranoeri (tot djåzant do tins). Li tins s' brouze. F. se couvrir.

brouzeu, brouzeuse u brouzresse [o.f.n.] li ci (cene) ki brouze ses mousmints, si ovraedje. F. cochon, sale, malpropre.

| brouzeure [f.n.] taetche di mannixhaedje. F. souillure, tache. Vos lavez vosse tchimijhe po ene pitite bronzeure insi ?

| II. brouzant

I. [addj., purade padvant] gris, tot djåzant do tins. I fait mo brouzant, ådjourdu. F. gris, brumeux.

II. [o.n.] noereur (d' ene nûlêye). Tenawete, gn a l' brouzant d' ene nouwêye ki vént rafroedi vos vayantès souweurs (vos, èm cwårtî d' Walonreye) (H. Haas). F. grisaille, obscurcissement.