brun (omrin, divant cossoune), brune (omrin divant voyale, femrin) I. [addj.] coleur ki c' est l' maxhaedje di rodje et d' bleuw. Elle a des bruns tchveas. C' est on brune oujhea. Dinez mu li brune coviete. II. brun, e [o.f.n.] k' a des bruns tchveas. C' esteut on bea grand brun. Dji n' voe voltî k' les brunes. Etimolodjeye: mot tîxhon, pal voye do patwès latén "brutis" (minme sinse). | bruni (codjowaedje) [v.s.c.] 1. divni brun(e). rl a: bruneye waide. F. brunir. 2. atraper ene brune pea, di dmorer å solea. rl a: rayi. F. bronzer. Disfondowes: bruni, burni, brënë, bërnë. | brunixhaedje [o.n.] passaedje a ene brune coleur. F. brunissement, bronzage.