brun (omrin, divant cossoune), brune (omrin divant voyale, femrin)

I. [addj.] coleur ki c' est l' maxhaedje di rodje et d' bleuw. Elle a des bruns tchveas. C' est on brune oujhea. Dinez mu li brune coviete.

II. brun, e [o.f.n.] k' a des bruns tchveas. C' esteut on bea grand brun. Dji n' voe voltî k' les brunes.

Etimolodjeye: mot tîxhon, pal voye do patwès latén "brutis" (minme sinse).

Li rfondaedje di ç' mot ci a candjî sol Wiccionaire, et divni "burni"

| bruni (codjowaedje) [v.s.c.]

1. divni brun(e). rl a: bruneye waide. F. brunir.

2. atraper ene brune pea, di dmorer å solea. rl a: rayi. F. bronzer.

Disfondowes: bruni, burni, brënë, bërnë.

| brunixhaedje [o.n.] passaedje a ene brune coleur. F. brunissement, bronzage.

Omonime:

• brune (f.n.; anuti)