byin [adv.] 1. (divant èn addjectif) mo (foirt). Ça fwait byin må. Dj' a byin yeu må cisse nute ci. I gn aveut byin waire di djins. Ça va byin bén. Dins totes les ratourneures sol diale, c' est byin råle k' on l' mostere k' assaetche les djins lon erî do Bon Diu (J. Selvais). 2. (divant on no d' matire u on no plurial) byin des, byin do mo do, mo des (bråmint do, bråmint des). Gn aveut byin des djins. Ça fwait byin do bén. Mi dj' inme ostant vos dire k' on-z a byin do succès (J. Goffart). Etimolodjeye: Calcaedje do F. "bien", po sacwants uzaedjes, a costé di "bén" (motoit po replaecî li sinonime "mo", cwand li sfwait mot "moult" divna aviyî e francès). Coinrece walon do Mitan et do Coûtchant.