cålice [o.n.] 1. (catolicisse) hena d' keuve u d' ôr, ki l' priyesse boet l' vén ddins tins d' messe. 2. (botanike) bokets del fleur, k' est metou a môde d' on hena, et ki l' grinne est dvins. 3. grand hena (vere a boere). I buvént des cålices. rl a: djindåre. Disfondowes: caulice, câlice.