cårire [f.n.] 1. plaece k' on saetche ås pires u a des ôtès rotches, u tere, a l' air libe. >> cårire di pires: pirreye. >> cårire di såvlon: såvnire. 2. shûte di gråde k' on-z a dins ene administråcion, l' årmêye, li privé. Etimolodjeye : calcaedje riwalonijhî do F. carrière, 1800. | carioteu [o.n.] ovrî d' cårire.

• Dipus d' racsegnes so les cårires