cårire 1 [f.n.] plaece k' on saetche ås pires u a des ôtès rotches, u tere, a l' air libe. >> cårire di pires: pirreye. >> cårire di såvlon: såvnire.

Etimolodjeye: calcaedje riwalonijhî do F. carrière, 1800.

| carioteu [o.n.] ovrî d' cårire.

Omonime:

• cårire (f.n.; shûte di grådes)

• Dipus d' racsegnes so les cårires