cårmane [f.n.]
1. longowe tcherete pol four. Nos copelrans les tchvås po ratcheryî les pezantès cårmanes, å cina (J. Lahaye). F. charrette. >> cårmane di cinsî: cårmane avou des rujhales. I s' riveyeut ashiou sol passete del cårmane di cinsî k' amoennéve al cure les pôvès ahesses di s' manaedje (J.P. Dumont). A ç’ moumint la, divant 1940, c’ esteut des pazeas djusse lådjes assez po leyî l’ passaedje ås cårmanes di cinsî et ås hiedes di vatches (J. Lebois). On dit eto: tcherete ås schåles. >> cårmane di cotlî: cmane avou des )plantchtés costés.
2. tchertêye. F. charretée.
| cårmanêye [f.n.] tchedje d’ ene cårmane. Il ont co rpassé avou ene grosse cårmanêye di djåbes. F. charretée.
Etimolodjeye : flamind «karreman» (tchertî), a pårti di l’ elipe « tcherete di karreman ».