cafter [v.s.c.] (codjowaedje) boere sovint do cafè. Ele caftêye tote li djournêye (J. Haust). Ni caftêye don nén tant ! Ele a meyeu cafter ki fé s' manaedje. rl a: broukter. Disfondowes: cafter, caftè, caftî. Etimolodjeye: bodje "cafè", raptitixhante cawete di viebe -ter, dizo assaetchance di "tchafter" (les femes tchaftént tot boevant l' cafè), 1850. | caftaedje [o.n.] 1. accion ou åbutude di cafter, di prinde sovint do cafè. 2. gosse nén come les ôtes d' on metou cafè. Dji n' a pus måy ritrové ci caftaedje la. F. arôme. Disfondowes: caftèdje, caftadje. | caftreye [f.n.] caftaedje (gosse nén come les ôtes d'on metou cafè). F. arôme. | cafteu, cafteuse u caftêyresse [o.f.n] 1. li ci (cene) ki caftêye, ki boet sovint do cafè. Kî dit Lidjwesse dit caftêyresse. Les cmeres sont sovint cafteuses. rl a: Mareye-cafè. 2. djin ki n' est nén del famile et ki vént boere li cafè. Si l' cafteu a dtrop d' dorêye, vos nd åroz. Disfondowes: cafteu(se), cafteur, caftresse, caftiresse, caftêyresse. | caftåd, e [o.f.n.] cafteu(se). Disfondowes: caftâd(e), caftaud(e).