caleze [f.n.] 1. tcherete a cwate rowes, sins toet, saetcheye pa des tchvås, po miner les djins porminer. F. calèche. On-z a fwait l' tour del veye di Marakech a caleze. rl a: rôlote, cariole. 2. (po ravaler) (viye u mwaijhe) oto. Dji lyi åreu bén dit di n' nén moussî avou s' viye caleze dins ostant d' aiwe. rl a: zénk. Etimolodjeye: alm. Kalesche (minme sinse). | calezyin, calezyinne [o.f.n.] barakî: 1. djin ki fwait les dicåces. rl a: rôlî. 2. (traitant) djin ki s' codût må. Ti n' venrès nén fé do calezyin e nosse måjhon: udon ti rvéns dvant deus eures å matén udon ti lodjes a l' ouxh !

caleze: (portrait saetchî pa L. Mahin).